Prins Filip op bezoek

Op 9 september 1984, dertig jaar na zijn vader, kwam prins Filip een beetje onverwacht de Canadese herdenking bijwonen. De prins bij het schouwen van de erewacht, die gevormd werd door een detachement van de Zeemacht.

Naar aanleiding van de veertigste verjaardag van de bevrijding werd prins Albert, die reeds in 1954 te gast was geweest, opnieuw uitgenodigd voor de plechtigheid van 9 september 1984. Alles was reeds in kannen en kruiken en in het draaiboek van de plechtigheid stond reeds vermeld:" Om 11.00 uur: Aankomst van Z.K.H. Prins Albert, Prins van Luik". Ook in het drietalige misboekje van deze Canadese dag staat de aanwezigheid van Prins Albert vermeld. Helaas, eind augustus had de prins" die zijn laatste vakantiedagen in het zuiden van Frankrijk doorbrengt, een licht ongeval waardoor sommige van zijn activiteiten zullen worden afgelast." Maar op de herdenking in Adegem zou hij worden vertegenwoordigd door zijn zoon, prins Filip.

Naast de koninklijke prins waren nog heel wat andere hoge gezagsdragers naar Adegem uitgenodigd: eerste minister Wilfried Martens, Willy De Clercq, vice-eerste minister, August De Schrijver, minister van staat, monseigneur Van Peteghem, ministre-conseiller Derek R.T. Fraser , ambassadeur J.H. Taylor, Belgische en Canadese generaals, andere hoge militairen, vertegenwoordigers van vaderlandslievende verenigingen, van Canadese veteranen, enz.

Prins Filip werd net als zijn vader zoveel jaren voordien, enthousiast ontvangen. Burgemeester Rotsart de Hertaing verwelkomde de koninklijke gast als volgt:

"Monseigneur, Elk jaar houdt Zijne Majesteit de Koning eraan zich te laten vertegenwoordigen op deze traditionele plechtigheid en hulde aan de Canadese gesneuvelden.Ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van de bevrijding hebt U aanvaard, deel te nemen aan deze nationale hulde.

Uwe aanwezigheid, Monseigneur, is het levendig bewijs dat ons Vorstenhuis een groot belang hecht aan deze hulde en illustreert hoezeer zij de deelname van het Canadees Leger aan de bevrijding van ons land waardeert. Mogen wij U dan ook verzoeken, Monseigneur, niet alleen onze welgemeende dank te willen betuigen aan onze geliefde vorst, maar tevens, de verzekering van onze onvergankelijke trouw, onze oprechte erkentelijkheid en onze diepe genegenheid over te maken aan Zijn persoon en aan de Koninklijke Familie.

Mogen wij U tevens verzoeken, Monseigneur, onze tolk te willen zijn, om aan Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Albert, Uw geliefde Vader een spoedig en volledig herstel te wensen en om aan Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Astrid onze welgemeende wensen aan te bieden ter gelegenheid van haar huwelijk met Prins Lorenz van Oostenrijk. Moge ons Vorstenhuis, dat reeds meer dan 150 jaar met de meeste toewijding over België waakt, steeds bekommerd blijven over de onafhankelijkheid, de vrijheid en het welzijn van de bevolking."

Burgemeester Jean Rotsart de Hertaing tijdens zijn toespraak (zie tekst)

De Adegemse Sint-Adrianuskerk zat bomvol genodigden die elk hun protocollaire plaats hadden toegewezen gekregen. Zelfs de nog levende leden van het vroegere comité België-Canada waren geïnviteerd. Voor de plaatselijke bevolking zelf was er geen plaats voorzien, en dat vonden enkele fervente Adegemnaren toch wel erg.

Helaas voor de organisatoren, maar de regen was voor de zoveelste keer opnieuw van de partij: dit keer was het geen gewoon regenbuitje, maar striemende, winderige regenvlagen. Af en toe viel het water met bakken uit de hemel, maar niemand liet er zich door uit zijn lood slaan, "buiten was er steeds gedurig regen, maar binnen was de zon blijvend in de harten...". Tijdens de toespraak van burgemeester Rotsart de Hertaing op het kerkhof goot het. Toch werd het programma volledig afgewerkt en prins Filip vond het zelfs onnodig beschutting te zoeken onder een paraplu of gebruik te maken van zijn zetel:

"De zeer sympathieke houding van Prins Filip, die van het protocol niet veel schijnt te houden, aangezien hij de paraplu, die men over zijn hoofd wou houden en de mooie zetel, die op hem wachtte, weigerde werd door de toeschouwers met eerbied opgemerkt en ten volle gewaardeerd. Des temeer dat onze Prins steeds rechtstaande, zoals het een echte paracommando behoort, gans de ceremonie, van het begin tot het einde bijwoonde."

Op het kerkhof wees de prins de hem aangeboden paraplu af en dit ondanks de striemende regen.
Dit gebaar werd door vele aanwezigen, maar meest nog door 'zijn' troepen, erg geapprecieerd.

De receptie werd gehouden in een tent die op de speelplaats van de jongensschool was opgetrokken en waarin ook een tentoonstelling stond opgesteld met onder andere een ruime keuze uit de oorlogsverzameling van Alex Martens uit Adegem. De prins kreeg uitleg van Frank Raeman en toonde zich erg geïnteresseerd. Als we de verslaggever van dienst mogen geloven was het de mooiste plechtigheid die hij zich kon herinneren. Zij was slechts verstoord door "het optreden van de AudioVisuele Studio AVS, de vereniging die ooit met vrije televisie hoopt te beginnen en hoog boven alle paraplu's uit van onder een Jupiler-parasol filmde." Ondertussen is AVS de kinderschoenen reeds flink ontgroeid.

Onder het goedkeurend oog van mevrouw Rotsart de Hertaing
zette de koninklijke prins zijn handtekening in het gulden boek.


Tijdens de traditionele receptie na de plechtigheid overhandigde burgemeester Rotsart de Hertaing
de Canadese senator Murray een facsimile van de versierde bladzijde uit het gulden boek.